Zmysł słuchu psa w porównaniu ze zmysłem słuchu człowieka

Słyszalność dźwięków przez ludzi i zwierzęta uwarunkowana jest natężeniem
i wysokością dźwięku.

Natężeniem dźwięku zależy od większej lub mniejszej amplitudy drgań i wyrażone jest w decybelach (jednostka natężenia dźwięku).

Wysokość dźwięku jest funkcją liczby drgań w jednostce czasu,
czyli jest to częstotliwość drgań wyrażana w Hercach (Hz = 1 okres/sek.).

Głos ludzki ma częstotliwość od 128 do 3072 Hz, ale człowiek słyszy dźwięki
tylko w granicach częstotliwości od 500 do 2000 Hz.

Pies odbiera dźwięki zarówno poniżej 500 Hz, tak niskie, że najwrażliwsze ucho ludzkie nie może ich uchwycić, jak i powyżej 2000 Hz do 3000 a nawet 4000 Hz.

Człowiek idąc w terenie mniej lub bardziej pofałdowanym transmituje
takie dźwięki, jak: odgłos kroków, ocieranie się o siebie części ubrania, oporządzenia, itp., których częstotliwość odpowiada od 2000 do 3000 Hz. Dźwięki wytwarzane przedmiotami metalowymi charakteryzują się jeszcze wyższą częstotliwością.

Natężenie bodźca słuchowego zmienia się wraz z odległością jaka dzieli
go od źródła dźwięku. W określonym punkcie jest ono odwrotnie proporcjonalna
do kwadratu odległości.

Dźwięki, które w odległości 100 m nie są w stanie pobudzić do drgań membrany mikrofonu, w pewnych okolicznościach mogą pobudzić ucho człowieka, z łatwością
zaś pobudzają ucho psa.

Zmysł słuchu psa przewyższa zatem zmysł słuchu człowieka z następujących względów:

- jest wrażliwy na niższe i wyższe częstotliwości dźwięku,
- dokładnie lokalizuje źródło dźwięku, dla człowieka jest to często niemożliwe.

Pies dobrze wyszkolony jest w stanie wykryć z odległości 100 m i pod kątem
od 0 do 90 stopni, każdego człowieka zbliżającego się w jego kierunku.

Ta zaleta zmysłu słuchu ma szczególne znaczenie w warunkach służby. Dzięki niej pies jest zdolny ostrzegać przewodnika o zbliżaniu się osoby lub osób obcych.