Psy tego typu wykazują bardzo słabą pobudliwość wynikającą z wąskiego zakresu wydolności kory mózgowej. Silne podniety wywołują u nich poza krańcowe hamowanie. Odruchy warunkowe powstają z trudnością i są nietrwałe. Słabo rozróżniają zbliżone do siebie podniety. Przesadnie reagują na bodźce odwracające uwagę. Łatwo popadają
w skrajne stany psychiczne - pobudzenie lub apatię. Są bojaźliwe, uciekają
od wszystkiego. Ze względu na rażące roztargnienie są nieprzydatne do tresury
i wykorzystania.
Są dowody, że oprócz czterech zasadniczych typów wyższej działalności nerwowej są również typy pośrednie, które pod względem charakterystyki procesów nerwowych znajdują się pomiędzy typami zasadniczymi.
Rozpoznanie typu wyższej działalności nerwowej ma istotne znaczenie
przy prawidłowym doborze psów do danego rodzaju służby, a także ułatwia przewodnikowi indywidualne podejście do psa, pozwala więc unikać przykrych
następstw błędów w tresurze.
Najbardziej przydatny do tresury jest zrównoważony i umiarkowanie powściągliwy typ psa. W praktyce jednak typy te występują bardzo rzadko. Często spotykamy
się z typem pobudliwym.
Psy tego typu ze względu na swoje cechy psychiczne mają ograniczoną przydatność
do określonych celów, nadają się jednak doskonale do służby patrolowej.
Nieprzydatne do tresury są psy zaliczane do typów skrajnie pobudliwego i skrajnie powściągliwego oraz typu słabego.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz