Źródłem zapachu są rośliny, zwierzęta i związki mineralne.
Wydzielają one nieprzerwanie do środowiska zewnętrznego bardzo drobne cząsteczki zapachowe. Cząsteczki te, są tak małe, że pomimo ciągłego ich odszczepiania ciało macierzyste tylko nieznacznie traci na wadze. Świadczy o tym bardzo znamienny przykład: przechowywany korzeń waleriany wydzielał swój zapach w ciągu 200 lat.
Oddzielające się i zdolne wywołać wyczuwalny zapach cząsteczki są zatem materialnym źródłem zapachu.
Zapachy różnych ciał różnią się od siebie. Tak np. zapachy pochodzenia roślinnego, w których podstawowym wonnym elementem są związki eterowe, charakteryzują się dużą lotnością. Zapachy pochodzenia zwierzęcego złożone
z wydzielin gruczołów potowych, łojowych i złuszczonego naskórka są bardziej stabilne.
Ustawiczne odszczepianie się cząsteczek wonnych, bardzo mała ich wielkość, niezwykła lotność i swoistość, pozwalają przy pomocy organu powonienia
na ich wykrywanie we wdychanym powietrzu, na odczuwanie zapachu i odróżnianie jednego zapachu od drugiego.
Zdolność psa do określania na odległość źródła zapachu jest wykorzystywana
w praktyce służbowej i myśliwskiej. Wraz ze zwiększaniem się odległości
od źródła zapachu, zmniejsza się koncentracja cząsteczek wonnych.
Zmiana intensywności zapachu daje psu możliwość określania kierunku przesuwania
się źródła zapachu oraz oddalenie od niego. Mówiąc o intensywności zapachu
należy podkreślić, że silny, intensywny zapach, działa silniej na komórki
węchowe, niż zapachy słabe oraz maskuje zapachy słabe. Słabo pachnące związki
po zmieszaniu ich z substancjami silnie pachnącymi, ulegają na tyle osłabieniu,
że stwierdzenie ich w tej mieszaninie jest niemożliwe. Ta okoliczność ma duże znaczenie w praktycznym wykorzystywaniu psów do tropienia śladów.
Zapach ludzki jest zapachem korzystnym dla psa, działającym zachęcająco
i pobudzająco. Pies bardzo subtelnie rozpoznaje człowieka po jego zapachu.
Gleba dobrze zatrzymuje zapach i przechowuje go. Równie dobrze zapach
jest utrzymywany przez pokrywę śnieżną. Gorzej zatrzymuje się i przechowuje
na glebie kamienistej i na asfalcie. Nie pozostaje na gruncie gliniastym
i rozmiękłym, gdyż oblepiająca obuwie glina przeszkadza w bezpośrednim stykaniu
się obuwia z podłożem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz